De sprookjeswereld van een opbouwwerker
Om maar met de deur in huis te vallen: Ik geloof in sprookjes...
Het is een manier van naar de wereld kijken. Mijn manier. Misschien is mijn manier van denken anders dan die van jou. Iedereen beleeft de wereld immers op een eigen manier. En juist daarin schuilt voor mij al een stukje magie!
Magie in werking
Als opbouwwerker sta je dagelijks in contact met bewoners van de stad. Je bent coach, luisterend oor, praatjesmaker, signaleerder, motivator, ondersteuner, verbinder, organisator, regelaar, brandjesblusser, Zwitserland, vertaler, talentaanjager, noem maar op…
Dit beroep kan je nooit uitoefenen als je niet snel leert om je eigen beeld van de wereld af en toe opzij te zetten. Om jezelf open te stellen voor de denkwijze van een ander. De magie. Het moment waarop jouw ‘waarheid’ een deuk oploopt, op een twijfelgrens belandt of juist aangevuld wordt door de denkwijze van de ander.
Ieder mens is interessant. Andere gedachtes, visies en achtergronden die zorgen voor een onverwachte wending in een gesprek of samenwerking zijn de plotwendingen in onze levensechte sprookjes.
Toverkracht
‘In hokjes denken’ is ook zo leuk. Dat mag natuurlijk helemaal niet. Op het hbo werd ons flink ingepeperd dat we, vooral als opbouwwerker, niemand in een hokje mogen plaatsen. Maar ik heb nooit helemaal begrepen hoe je dat voorkomt.
Het gaat dan wel alleen om de allereerste indruk. Een stem, een foto, een tekst. Daar heb ik al gauw een hokje voor. Wel een hokje met flexibele randen.. Zo’n hokje wekt gezonde nieuwsgierigheid op. Een beetje vergelijkbaar met de spanningsopbouw van een boek.. ‘Zou die persoon echt zijn zoals ik nu denk?’
De magie komt om de hoek kijken op het moment dat je met deze persoon in gesprek gaat. Op dat moment toveren opbouwwerkers vakkundig de lijntjes van de hokjes weg en ben je voor ons de Sarah, Kees, Ali of Djelano met alles wat jou uniek maakt.
Sprookjeswereld
Is het je weleens opgevallen dat opbouwwerkers nogal idealistisch zijn? “Zonder onze idealen zijn we niets meer dan een zielloze speelbal van de waan van alledag”, schreef Daniel Pit van ‘Daniel Pit, Bureau voor Samenleving’, een paar jaar geleden in zijn blog over de drijfveren van opbouwwerkers.
Wij opbouwwerkers werken vanuit idealen. Die idealen kunnen heus wel verschillen per opbouwwerker. Ik streef bijvoorbeeld naar een samenleving waarbij ieders talent gezien wordt in plaats van iemands onkunde. Een wereld waarin iedereen een plekje vindt, zich nuttig voelt, gelukkig is. Een wereld waarin we automatisch openstaan voor elkaars wereldbeeld, het niet altijd met elkaar eens hoeven te zijn, maar elkaar wel respecteren en samen verder gaan.
Misschien zijn deze idealen niet realistisch. Misschien klinkt het als een sprookje. Maar met alles wat wij als opbouwwerker kunnen betekenen voor de bewoners uit onze stad komen we toch steeds weer een stapje dichterbij zo’n sprookjeswereld.
Dus ja, ik geloof in sprookjes. De unieke karakters en personages, de kracht van het samenwerken, het goede (#doeislief) dat overwint, de gedachte dat ‘je alles kan als je erin gelooft’ en het blijven dromen.
Opbouwwerk is magisch!