Oh je bent teamleider van het jongerenwerk? Wat doe je dan precies?
Je bent teamleider. Leuk. Oh, van opbouwwerk en jongerenwerk?! Goh. En wat doe je dan precies?
Ga er maar aan staan; uitleggen wat jouw team jongerenwerkers nou precies doet. Iedereen weet dat jongerenwerkers met jongeren werken maar hebben geen idee hoe het is om je staande te houden tussen zorg, activiteiten begeleiding, onderwijs en coaching. Hoe het is om bereikbaar te zijn, soms ook vrijdagavond om 23.00 uur. Hoe het is om je te houden aan regelgeving maar te weten dat de jongeren waarmee je te maken hebt eigenlijk iets anders nodig hebben. Zo dicht bij jongeren te staan dat ze vertrouwen in je hebben en erachter komen dat ook dat soms niet genoeg is. Om met jongeren te voetballen en tegelijkertijd het te hebben over schulden. Om met oud en nieuw op straat te zijn om oliebollen uit te delen en groepen aan te spreken. Om de kwetsbaarheid te zien achter de grote mond. Ik leg het graag uit.
“Mijn jongerenwerkers weten dat ze een voorbeeldfunctie hebben”
Eerst vertel ik over de weerbaarheidstraining met boksende jongerenwerkers en sociale professionals. Over de meidengym, de zaalvoetbal met soms wel 50/60 jongeren per wijk. Over de bijzondere circus activiteiten, theater met door jongeren geschreven teksten, Words Count en Study & Chill. Ik vertel over de vele jongeren die vrijwilligerswerk bij ons doen. Die bij activiteiten staan in een herkenbaar Minters shirtje en iedere activiteit weer iets bijleren. Die weten dat ze een voorbeeldfunctie hebben, dat ze in een team werken. Dat ze ertoe doen.
“Het zijn soms hele kleine stappen die maken dat het echt iets beter gaat met een jongere.”
Ik begin over de vakanties waarin we jongeren graag in beeld houden en de jongerenwerkers graag spektakel neerzetten zodat kinderen die niet op vakantie gaan, toch een verhaal hebben op school. Over de trainingen die gegeven worden op school. Over coronatijd toen we in no time online gingen met spelletjes, acties en insta accounts. Waar we bleven zoeken naar mogelijkheden om contact te houden met jongeren. Ik raak zo enthousiast dat mijn gesprekspartner vaak het gevoel krijgt een verkeerde carrièrekeus te hebben gemaakt. Dan moet ik even bijstellen. Ik vertel dat het lastig is om uit te leggen wat we doen en waarom. Dat het soms hele kleine stappen zijn die maken dat het echt iets beter gaat met een jongere. Het werk is niet zo gemakkelijk in aantallen uit te drukken en wanneer doe je het nou echt goed? Het is geweldig dat er 60 man aan het voetballen is maar draagt deze activiteit nou iets bij? En wat dan?
Gelukkig is het antwoord simpel. Er loopt 60 man rond die iets zinvols doen in hun vrije tijd. Ze bewegen, ze zweten, ze lachen, ze kunnen hun opgekropte woede en stress kwijt. Ze kunnen een netwerk opbouwen en met jongerenwerkers in gesprek als dat nodig is. Er staan jongeren vrijwilligerswerk te doen vanuit het vakkrachten project. En dat is het. De rode lijn.
“Je kunt dus van een grote mond in de wijk uiteindelijk als afgestudeerde jongerenwerker in de bus zitten”
Als ik het heb over de jongerenwerkers, dan heb ik het over een team waarvan 5 van de 8 jongerenwerkers ooit in dat bezwete Minters-shirtje vrijwilligerswerk stonden te doen als vakkracht. Die deden mee aan de activiteiten en wilden graag leren. Ze leerden en gingen een opleiding doen. Ze kwamen stage lopen en vroegen of ze ook hun afstudeeropdracht bij het jongerenwerk konden doen. En dan op een dag kwam de CV, met als werkervaring; vakkracht jongerenwerk bij Minters.
Dat is wat we doen. We proberen iedereen een stap verder te laten zetten en als je het echt leuk vindt kun je dus van een grote mond in de wijk als afgestudeerde jongerenwerker in de bus zitten.