Win Win, Hoe het ook kan als werkende mantelzorger
Veel werkende mantelzorgers denderen keihard over hun eigen grenzen heen. De 41-jarige Coralien kan daarover meepraten. Ze vroeg jarenlang het uiterste van zichzelf, tot haar dochter een officiële diagnose kreeg en ze haar persoonlijke situatie eindelijk op haar werk besprak. Nu inspireert Coralien werkgevers en andere werkende mantelzorgers om het gesprek aan te gaan.
Coralien voelde zich een geluksvogel. Ze kreeg twee prachtige dochters en had een leuke baan om na haar zwangerschapsverlof naar terug te keren. “Bij Philadelphia Zorg werk ik 16 uur per week als begeleider van mensen met een verstandelijke beperking. Die doelgroep heeft ooit tijdens een stage mijn hart gestolen!”, vertelt ze.
Maar eenmaal terug op haar geliefde werkplek viel de combinatie met het gezinsleven Coralien steeds zwaarder. Terugkijkend op die periode weet ze eigenlijk niet hoe ze het voor elkaar kreeg om overeind te blijven. “Het voelde als overleven. Voornamelijk de zorg voor een van onze dochters vergde steeds meer energie, want zij had in die tijd ook veel slaapproblemen. Ik kreeg steeds vaker het gevoel dat ik tekortschoot. Pas toen duidelijk werd dat onze dochter een syndroom heeft, kwam voor ons het besef: dit is niet voor even, maar voor de rest van ons leven. Gaandeweg kon ik erkennen dat ik mantelzorger ben en dat ik over mijn eigen grenzen was gegaan.”
Win-win
Dankzij de diagnose ging Coralien het gesprek aan over haar gevoel en situatie. “Mijn manager reageerde heel meelevend. Gelukkig werk ik in een superteam en was er veel vertrouwen om mijn verhaal met iedereen te delen. Daarna voelde ik me ontzettend gesteund om mijn grenzen beter te bewaken”, herinnert ze zich. “Uiteindelijk hebben we als team besloten dat ik voornamelijk slaapdiensten draai. Daardoor kan ik werk en privé beter combineren en mijn dochters zelf naar bed brengen.”
De openheid van Coralien leidde bovendien tot meer positieve veranderingen: “Je hoeft geen mantelzorger te zijn om in een moeilijke situatie te zitten. We spreken onze persoonlijke zorgen en ervaringen nu sneller uit en krijgen daar erkenning en begrip voor terug. Ons team heeft daardoor meer veerkracht gekregen en ons werk meer diepgang. Win-win dus, ook voor onze werkgever!”
Praten is essentieel
Nu al is 1 op de 4 Nederlandse werknemers mantelzorger en naar verwachting stijgt dit aantal naar 1 op de 2 in 2040. “Werkgevers moeten het belang van mantelzorgvriendelijk beleid dus snel gaan inzien”, zegt Coralien. “Werkgevers denken vaak dat het gedoe is, maar je zorgt er juist voor dat jouw medewerkers hun werk zo goed mogelijk kunnen blijven doen en niet omvallen. Door mijn eigen ervaring is ‘blijf praten’ mijn credo geworden. Daar is alleen wel een sfeer van veiligheid en vertrouwen voor nodig en dat voel je niet in iedere organisatie. Soms hoor ik van andere mantelzorgers dat ze moeten strijden voor erkenning. Dan denk je toch sneller: laat maar zitten. Het zou geweldig zijn als werkgevers proactief in kaart brengen welke medewerkers mantelzorger zijn, hoe hun situatie in elkaar steekt en welke begeleiding iemand eventueel wenst. En hoe zij in het algemeen meer aandacht aan werkende mantelzorgers kunnen besteden. Ik ben daarom trotse ambassadeur van de campagne ‘Mantelzorg is hier – praat erover’.”Minters Mantelzorg voert campagne zodat meer werkgevers en werkende mantelzorgers in Maassluis, Vlaardingen en Schiedam het gesprek met elkaar aangaan, waardoor uitval door overbelasting kan worden voorkomen. Is jouw organisatie nog niet mantelzorgvriendelijk of wil je weten wat je kunt doen om de combinatie werk en mantelzorg mogelijk te maken? Sluit net als Philadelphia Zorg aan bij de campagne! Kijk op www.mintersmantelzorg.nl/werk voor meer informatie